Yazmak istediğim o kadar çok şey war ki bu da bi nevi kendini özel hissetme kendine değer yükseltme tribi olduğunu bilsemde hoşuma da gidiyor yazmak. Bu hızla bir ay da 60 post yazabilirim ancak bildiklerimi hatırlamak acı veriyor bana biraz.
Ben insanların bir nehirde yüzdüğünü hayal ederim hep kimisi akıntıya karşı, kimisi akıntının yönünde salınmış,kimi hızlı,kimi daha yavaş,kimi gittiği yöne bakar,kimiside kafasını taşlara oraya buraya çarpma pahasına geriye geçtiği yerlere bakmakta. Bazen birilerine tutunur beraber yüzer,bazen yanlız.
Eğer insanlığı ve akıntıyı anlamak istersek hep akıntıdan dışarı öıkmamız gerektiğine inanmışımdır. Bu o kadar zevklidir ki anlatmaya kelimeler kifayetsiz kalır. Bogulmamak iöin çırpınanları, artistlik yüzücüleri, beraber ve solo yüzenleri izlemek-anlamak. Bi ara bunun la ilgili bir kitap bile yazmayı düşünmüştüm.
Birgün,bu kendi halimde eğlenirken, suda kendi yansımamı gördüm. İşte bu sonun başlangıcıdır. Sormaya başlarsın sen kimsin ve hangi akla hizmet sen suyun içinde değilsin d dışarıdan bakmaktasın? Sen kimsin? Kimin Hizmetindesin? O zamn kendine ve tüm tabloya bakmaya başlarsın. Bu terfi de bir süre zevk verir insanoğluna ancak sonun da ulaştığın bilgi okadar gerçek-saçma-basittir ki. kabullenmek istemezsin. İsyanlarda dövünür iken bu bsait bilgi için kaybettiklerinin farkına warırsın bu sefer da acının kölesi olmuşundur. Suya akıntıya geri dönmek istersin bildiklerinle o rada mutlu mesut olmaman içten bile değildir. ancak yapamazsın sen artık akıntının insanlarından değilsindir. Yine Çıkarsın sudan bu seferde uzaydan insanlık hakkında rapor tutmaya gelmiş bir uzaylıymışsın tribi tutturursun bi süre eğlenirsin. Yine kandıramazsın kendini. Farkedersin ki artık kandıramayacaksın kendini ve hala keşfedememişindir waroluş sebebini. Artık isyanlar da boş-anlamsızdır. Kayıplarının üzerine de soguk su içmiş olursun.
İzlersin...
Beklersin...
Ama kimse sana cvp vermez. Senin gibileri arar bulursun ama onların da seninle konuşacak gücleri yoktur.
Artık yapabileceğin tek şey bildiklerini unumaya çalışmak, dürtülerine kısmen izin verip hayattan zevk almaya çalışmak olur. Uzun süre bu seni ne öldürür, ne de yaşatır. Sahte gülüşlerle sahte sohbetlerle gün öldürürsün.
İşte Boşluk Bu Dur...
Şimdi yazdıkça hatırlıyorum da biraz ve yine üzülüyorum biraz. Cehalet erdemdir dedikte Bildiklerini saklamak ta zalimliktir.
Yazıyorum işte ama keyfim yok bilin....
17.07.2006 da GunOsys’te yayınlandı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder