Zaman denilen sadakatsiz anlar topluluğunun bana öğrettiği en önemli ders: Umut denilen kandırmacanın, canımı yakmak için sinsice yanıma sokulan bir hain olduğudur....
Mutlu olmayı mı unuttuk biz? Yoksa mutsuz olmak daha karizmatik diip, "Biz büyüdük te, kirlendi Dünya" türküleri söylemeyi mi tercih ettik?
Biz umuda olan güvenimizi hangi ara yitirdikte, Yok pahasına tüm umutlarımızı kapı dışarı ettik???
Birbirimize bu kadar yakın olmayalı heralde 1 sene olmuştur...
*Ne hissedeceğimi bilmiyorum; mutluyum, endişeliyim, öfkeliyim, heyecanlıyım, şaşkınım, korkuyorm, yine mutluyum. Tüm bunları Vb lerini bi arada ifade edebilen bir duygu war mı??
5 yorum:
''yakın olmak''doğru bakıldığında ne kadar umut verici bir ifade..ama yüreğin hala korkuyorsa?ürkütücü olmuyor mu
Aslında imeem objesinin altında olan kısım başlı başına başka bi post gibi ama asıl posttan ayırıcak bir kelime ile başlamam gerekirdi. Umut hakkında ki düşüncelerim genel. Hem umutsuzum hemde umutsuz olduğum için mutsuzum.
Yakın olmaksa hiç beklemediğim bir anda çok değer verdiğim bir arkadaşı 1 yıl aradan sonra gtalkımda online görmemden kaynaklanıyo. Çok güzel bi jestti aslında ancak ben o şaşkınla ve kararsızlıkla kendisine bi selam dahi veremicek haldeydim.
Öle işte=)
sen şimdi onca zamandan sonra onu gör ve şaşkınlıkla selam verme:)ya pişman olursan:)))
@Zoitsa
=)
Bende onu düşündüm bi an ama şimdi sonuca baktığımda böyle olması daha ii=)
Belki ilerde selam da veririm ama asla heyecanlanmamalıyım. Di mi ama=)
derin nefes al:)
Yorum Gönder